czwartek, 24 września 2015

Wyprawa rowerowa

Wczoraj pokonałam lenistwo, wsiadłam na rower i z bagażnikiem pełnym "Wysp X" wybrałam się na objazd bibliotek w celu sprzedaży książki. Nie jeżdżę do każdej biblioteki z osobna, odwiedzam tylko gminne, ponieważ tylko one mogą zawierać transakcje. Planowałam wybrać się do najbliższej gminy, potem wrócić do domu i napisać nowego posta jak w każdą środę. Jak się domyślacie, plan uległ zmianie. Stwierdziłam, że skoro już się fatygowałam te 10 km przez górzysty teren, to zajadę do następnej gminy. Szybko tego pożałowałam. Niestety, wyznaczanie trasy w mapach Google nie poinformowało mnie, że droga wiedzie po stromiznach. No ale skoro już zaczęłam jechać, to nie będę się wracać. Powoli powoli dopedałowałam do kolejnej gminnej biblioteki. Odpoczęłam, sprzedałam książki, zjadłam kanapkę i wyciągnęłam telefon z torby. Stwierdziłam, że nie chce mi się wracać do domu 20 km po piekielnie górzystym terenie, więc włączyłam mapę i (jakbym wcześniej tego dnia nie dostała nauczki) wyszukałam trasę do kolejnej gminy i biblioteki, na południe, aby zawrócić do Rzeszowa i stamtąd udać się do domu bez jazdy po górach. Taaaaak...

Na początku trasa wiodła cały czas pod górę. Do tego była 14:00, najmocniejsze słońce, zero cienia. "Jestem już tak wysoko, kiedyś ta góra musi się skończyć" - pomyślałam, pewna, że wkrótce będę jechać z górki i sobie odpocznę. Ale góra się nie kończyła. Parę razy zeszłam z roweru, żeby odpocząć, bo nawet na jedynce nie miałam siły jechać. Już miałam zawracać, kiedy z przeciwka wyjechała rowerem emerytka na składaku i popędziła w dół. Uznałam, że skoro jedzie w dół, to albo już jechała w górę, albo dopiero będzie, a skoro ona może, to ja też. No i pojechałam dalej. Góra się nie kończyła. Domów stało coraz mniej. Góra wciąż się nie kończyła. Wyjechałam z terenu zabudowanego. Góra wciąż się nie kończyła. Przestałam wymijać samochody, widziałam tylko jakiś traktor. Góra wciąż się nie kończyła. Skończyła się droga asfaltowa. Góra wciąż się nie kończyła. Nawigacja wyprowadziła mnie w pola i straciłam nadzieję na powrót do cywilizacji. A góra wciąż się nie kończyła. NO ILEŻ MOŻNA, KIEDYŚ MUSI SIĘ SKOŃCZYĆ!!!!!!!!!!! I po godzinie mordęgi w końcu dotarłam na szczyt.

Szczerze mówiąc, było warto. Wyjechałam chyba na najwyższą górę w okolicy i roztaczał się z niej przepiękny widok. Zobaczyłam cały Rzeszów, odkryłam też pole wiatrakowe na wschód od miasta, o którym nie miałam pojęcia. Wsiadłam na rower i ruszyłam dalej. Na początku po równym terenie, potem z górki. Powoli zaczęły pojawiać się domy, napotkałam mnóstwo ogródków pełnych dyń, potem wjechałam do jakiegoś miasteczka. Udało mi się dotrzeć do biblioteki. Przejechanie tych 10 km zajęło mi półtorej godziny.

Nie miałam siły jechać daleko, więc pojechałam do mamy do pracy (to tylko 10 km, pfff... po tym, co dzisiaj przejechałam, to pikuś) i razem wróciłyśmy do domu z rowerem załadowanym do samochodu.

Po przejechaniu tych 40 km w ekstremalnych warunkach nie pojadę do kolejnej biblioteki aż do czasu otrzymania prawa jazdy. Nie ma mowy.

12 komentarzy:

  1. W jakim zawodzie pracują twoi rodzice?

    OdpowiedzUsuń
  2. Marysiu zaczęłaś robić już prawo jazdy?

    OdpowiedzUsuń
  3. Podziw dla kondycji :)))

    OdpowiedzUsuń
  4. Marysiu, opowiedz kiedyś o swoim robieniu prawa jazdy. I o ewentualnych przygodach samochodowych. ;-)

    OdpowiedzUsuń
  5. Cześć ;) Mam nadzieje, że nie zrazisz się do roweru. Na to jak się jedzie wpływa wiele czynników ;) Jestem mega ciekaw Rzeszowa, być może w przyszłym roku tam zawitam :)

    Pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń
  6. Mam twoją książke z autografem którą dostałam na koniec roku szkolnego ale nie wiedziałam że to ty dopóki nie wieszłam na blog :D

    OdpowiedzUsuń
  7. Mam twoją książke z autografem którą dostałam na koniec roku szkolnego ale nie wiedziałam że to ty dopóki nie wieszłam na blog :D

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Pamiętam jak podpisywałam te książki dla waszej klasy. Spodobała ci się?

      Usuń
    2. Myślę, że masz bardzo dobrą kondycję.

      Usuń

Drogi czytelniku,
tutaj możesz śmiało wyrazić swoją opinię. Jednak zanim to zrobisz, weź pod uwagę, że większość informacji na tym blogu to też opinie, takie same jak twoja. Nie musisz im wierzyć, nie muszą ci się podobać, ale musisz je szanować. Amen i zapraszam do komentowania :)