Efekt Carbonaro

W szkole obijamy się do potęgi entej. Czasami mnie to denerwuje, bo chciałabym się nauczyć czegoś ciekawego, skoro i tak jestem prawnie zobowiązana do przebywania w salach lekcyjnych przez ponad połowę dnia. Ostatnio na psychologii mieliśmy pracować nad projektami, więc próbowałam coś z siebie wykrzesać, jednak reszta klasy zaczęła grać w kalambury na środku sali i wydzierać się jak szaleni kibice. Zatkałam uszy i jakimś cudem napisałam jeden z esejów, udało mi się skończyć przed dzwonkiem.

Na poprzedniej lekcji psychologii przez całe pięćdziesiąt minut oglądaliśmy odcinki "Efektu Carbonaro". Jest to program z ukrytymi kamerami, w którym gość wkręca ludzi. Ta luźna lekcja była akurat ciekawa. Oto kilka odcinków:

Mówią, że dowodem na pełne opanowanie drugiego i kolejnych języków jest sen, w którym się ich używa. Już od kilku miesięcy wydawało mi się, że śnię po angielsku, ale nie mogłam być pewna, ponieważ po prostu nie pamiętałam, co, kiedy i w jakim języku powiedziałam. Tak samo jak zapominam, w jakim języku oglądałam ten czy inny film. Nie czuję różnicy. Za to dzisiaj miałam sen po angielsku i jestem pewna w stu procentach. Rozmawiałam w nim z nauczycielką psychologii i po pauzie powiedziałam coś do niej po polsku. Zorientowałam się szybko, że to nie ten język, więc przerzuciłam się z powrotem na angielski. Jako ciekawostkę dodam (przyszli wymieńcy, was to czeka), że na początku wymiany zdarzało mi się odpowiadać po polsku, głównie kiedy musiałam się namyślić przez wypowiedzią, ale zrobić to szybko, lub powiedzieć coś odruchowego, np. tak, tak. Podobnie miałam przy zwracaniu się do psów - nie potrafiłam mówić do nich po angielsku, ponieważ nigdy nie doświadczyłam takiej sytuacji i po prostu nie wiedziałam, co powiedzieć. Dopiero po przysłuchaniu się innym mogłam się przestawić na angielski.