Kanapka z serem i z keczupem

Dziś przed rozpoczęciem lekcji poszłam do biblioteki, aby w ramach wolnego czasu poczytać książkę na wygodnym pufiastym fotelu. (Czytam teraz "Krew Olimpu".) Kiedy tak sobie siedziałam zatopiona w lekturze, podeszła do mnie jedna z bibliotekarek, która już mnie zna, ponieważ jestem częstym gościem w bibliotece. Co prawda mnóstwo uczniów spędza czas w tym miejscu, więc dziwię się, że pamięta moje imię, ale bardzo mnie to cieszy. Ku mojemu zaskoczeniu przyniosła dla mnie książkę, i to nie byle jaką, ale "Percy Jackson's Greek Gods!" (jakkolwiek to przetłumaczyli na polski). Chciałam ją przeczytać już od dawna, więc strasznie się ucieszyłam. W naszej bibliotece można zamawiać książki przez internet, jeśli jest jakaś książka, którą chcielibyśmy przeczytać, wystarczy wypełnić formularz online i zaopatrzyć się w cierpliwość. Biblioteka stara się spełniać zachcianki jak największej ilości uczniów i regularnie kupuje nowe książki. Pani bibliotekarka powiedziała, że zobaczyła w formularzu, iż chciałam przeczytać tą książkę, więc ją zamówiła, ale musi minąć sporo czasu, zanim zamówienie zostanie zrealizowane, więc pożyczyła tą książkę dla mnie z biblioteki z innej szkoły. Niesamowite, jak amerykańska szkoła troszczy się o ucznia! P.S. Zaczęłam już czytać tą książkę i stwierdzam, że Rick Riordan przerósł samego siebie w ubarwianiu historii żartami.

format A4, cegła jakich mało

Po szkole zostałam na klub szachowy, jeszcze w weekend zapisałam się na późniejszy autobus przez internet, aby nie zapomnieć zrobić tego później. Zapisałam się także to na wszystkie późniejsze daty, żeby nie wyleciało mi z głowy, więc do końca 2014 roku nie muszę się tym przejmować. Ku mojemu zdziwieniu w tym roku pozostały tylko dwa spotkania klubu szachowego; w przyszły wtorek mamy przerwę z okazji Święta Dziękczynienia, a tydzień przed Bożym Narodzeniem piszemy końcowe egzaminy z całego półrocza na każdym z przedmiotów. Gra jak zwykle była fantastyczna, kocham szachy, raz przegrałam, raz wygrałam. Zauważyłam, że o wygranej decydowały pojedyncze nieprzemyślane ruchy, co bywało frustrujące, zwłaszcza kiedy zrobiłam coś naprawdę głupiego. Szachy to jedyna znana mi gra, w której nie działa szczęście, wszystko zależy ode mnie. Czasami aż czuję "przegrzanie mózgu" od myślenia.

W domu zabrałam się za odrabianie zadania domowego, nauczycielki od psychologii i anatomii jak zwykle zadały zadanie tego samego dnia. Czasami przez kilka dni z rzędu nie mamy nic zadane z żadnego przedmiotu, a jednego dnia wszyscy nauczyciele zawalą nas stosem kserówek do wypełnienia i zadaniami do napisania. Zadanie z anatomii było standardowe, czyli musiałam wypełnić kserówki z lukami na podstawie prezentacji w internecie. Jeśli mamy coś zadane w tej klasie, to w 99% przypadków właśnie to. Łatwe i nieskomplikowane, tyle że czasochłonne. Jednak nigdy bym nie podejrzewała, że zwykłe kopiowanie informacji z ekranu na kartkę może być tak efektywne. Naprawdę wiele w ten sposób zapamiętuję!

Na psychologię musiałam napisać analizę dziennika snów, opisać moje zwyczaje jeśli chodzi o długość i jakość snu, budzenie się w nocy, czynności wykonywane przed snem i masę innych rzeczy. Na szczęście nauczyciele pozwalają nam pisać na komputerze, w tym przypadku było to nawet wymagane, więc zajęło mniej czasu. Jutro muszę dokończyć analizę i do tego przygotować kolaż obrazujący moje sny. Nie chce mi się przeszukiwać aż tak wielu gazet, żeby znaleźć to, o czym śniłam, o ile w ogóle mam w domu jakieś gazety, więc pewnie wytnę byle co, żeby tylko jakoś wyglądało. Przecież nikt nie sprawdzi, co mi się śniło, mogę naklejać co mi się żywnie podoba. Na koniec muszę opisać jeden sen (tu też uruchomię wyobraźnię) i przeanalizować go z punktu różnych podejść psychologicznych.

Wczoraj wieczorem, kiedy położyłam się spać, naszła mnie taka ochota na kanapkę z żółtym serem i z keczupem, że aż zapisałam to na kartce z dziennika snów, aby nie zapomnieć. Dziś zrealizowałam moje marzenie i na kolację przyrządziłam nie jedną, a dwie kanapki z serem i keczupem! A co mi tam! (Użyłam wafli ryżowych, żeby nie opychać się glutenem.) Niebo w gębie! Dawno nic mi tak nie smakowało, po prostu palce lizać! Nie mam pojęcia, dlaczego naszła mnie ochota na absolutnie przeciętną kanapkę ze zwykłym wędzonym serem i najnormalniejszym w świecie keczupem, ale dawno nie jadłam nic tak pysznego! Normalnie miałam ochotę napisać Odę do Kanapki i Pieśń ku Czci Sera i Keczupu. Jestem tak szczęśliwa z powodu tej prostej kanapki, że aż opisuję to na blogu. Chyba powinnam skonsultować się z lekarzem lub farmaceutą.