W Teksasie jak nad Bałtykiem

Dzisiaj pogoda nam się popsuła i pierwszy raz od bardzo, bardzo dawna mieliśmy pochmurny dzień. Zaczęło się także ochładzać, w nocy bywa 10 stopni, a w dzień 25. Jednak dziś było jeszcze chłodniej. Kiedy jadłam lunch z Micaelą i Ashley na zewnątrz, opatuliłam się w polar, bo mi było zimno. Do tego wiał wiatr i nie było słońca. Już dawno temu zaobserwowałam dziwną funkcję mojego mózgu, a mianowicie porównywanie obecnej pogody do pogody ze szczególnych wydarzeń w moim życiu. Dziś poczułam się dokładnie tak, jak nad morzem bałtyckim w pochmurny dzień, siedząc na zewnątrz knajpy w oczekiwaniu na jedzenie. Powiedziałam koleżankom, że jedyne, czego mi brakuje, to gorący gofr z mnóstwem dodatków i jestem w domu :) Opowiedziałam im, że w Polsce, kiedy jedzie się na wakacje lub do jakiejś turystycznej miejscowości, najpopularniejszym jedzeniem są lody i gofry. Jak im pokazałam lody świderki na telefonie, to nie mogły uwierzyć, że to się nie przechyli i nie spadnie i nie miały pojęcia, jak to jeść. Stwierdziły, że koniecznie muszą przyjechać do polski.

Na dwóch ostatnich lekcjach wydawało mi się, że jest zima i że nadchodzi Boże Narodzenie. Tak, wiem, to bardzo dziwne. Jednak było dość ciemno ze względu na chmury oraz zmianę czasu, którą mieliśmy w ten weekend, dlatego mój rozpieszczony mózg, przyzwyczajony do słońca i upału od rana do wieczora, lekko zwariował.

W domu nie robiłam nic nadzwyczajnego, bolała mnie głowa, więc wzięłam tabletkę na zatoki i chodziłam z bandaną na czole, aby było im ciepło. Zjadłam obiad, poczytałam książkę ("Mechaniczny Anioł"), zrobiłam lunch na jutro do szkoły, wzięłam prysznic i zabrałam się za odrabianie zadania. W połowie mi się odechciało i stwierdziłam, że odpiszę od Mirabelle podczas lunchu, więc została mi nauka na sprawdzian z historii, ale na to także nie miałam ochoty, więc postanowiłam nauczyć się rano w autobusie szkolnym. Wskoczyłam pod kołdrę, włączyłam telewizor i obejrzałam "Project Runway: Threads", czyli edycję, w której projektantami są dwunastoletnie dzieci. Zaprojektowane przez nich kreacje były całkiem ładne!

Napiszę co nieco o tym, co przerabiamy teraz w szkole, tak jak niedawno obiecałam. Na historii przerabiamy I Wojnę Światową, nauczyciel świetnie wszystko tłumaczy, nie uczymy się żadnych dat, jedynie rozpoczęcie i zakończenie wojny, oraz kilka nazwisk, które można policzyć na palcach jednej ręki, np. prezydent USA w tamtych czasach - Woodrow Wilson. Dzięki temu historia polega na opowiadaniu, jest ciekawa i wszystko pamiętam. Nigdy nie mamy zadania domowego, nic się nie uczymy w domu, powtarzamy wszystko przed sprawdzianem na lekcjach, ponieważ nauczycielowi zależy, żebyśmy mieli jak najlepsze oceny. Uwielbiam historię, czego bym się nigdy w życiu nie spodziewała.

Na algebrze przerabiamy funkcje kwadratowe i będziemy się nimi zajmować do końca semestru. Potem przejdziemy do innych funkcji, generalnie cały rok szkolny to nic innego jak funkcje. Nuda. Na początku lekcji dostajemy kserówki z zadaniami, rozwiązuję je bardzo szybko, dzięki temu mam czas, żeby czytać książkę w szkole, więc nie jest źle.

Na psychologii ostatnio robiliśmy eksperymenty testujące zmysły. Pracowaliśmy w grupach, ja pracowałam z moją koleżanką Susi, która jest wymieńcem z Hiszpanii. Każda para losowała karteczkę, na której było napisane, jaki zmysł będzie testowała, my wylosowałyśmy węch. Następnie z długiej listy eksperymentów musiałyśmy wybrać jeden, który chcemy przeprowadzić, lub wykonać swój własny pomysł. Wybrałyśmy "Zapachowe Kartki". Miałyśmy kilka dni, aby wszystko przygotować, potem trzeba było przynieść materiały do szkoły i przeprowadzić eksperyment. Pierwszego dnia połowa klasy przeprowadzała doświadczenia, druga połowa brała w nich udział. Na ośmiu małych karteczkach przykleiłyśmy osiem różnych przypraw, następnie dawałyśmy je ludziom do powąchania. Musieli zamknąć oczy i powiedzieć nam, co to za zapach. Efekty były bardzo ciekawe, na 64 odpowiedzi tylko 9 było prawdziwych, większość osób odgadła cynamon. Jeden koleś stwierdził, że czosnek pachnie jak banan, ktoś inny powiedział, że curry to jabłko a papryczka chilli to mokry chleb. Ale się uśmiałyśmy! Teraz przez trzy dni mamy lekcje w pracowni komputerowej, gdzie przygotowujemy raporty z naszych eksperymentów. Jak skończymy, to może dodam mój raport tutaj, jeśli mi się uda.

Na teatrze przedstawiamy Antygonę. Dobraliśmy się w pary i każda para mogła wybrać sobie jedną z czterech scen, którą chciałaby przedstawiać. Ja i moja koleżanka Brenda wybrałyśmy pierwszą scenę w sztuce, gdzie Antygona rozmawia z Ismeną. Wcieliłam się w rolę Ismeny, miałyśmy trzy tygodnie na nauczenie się tekstu i zrobienie prób. Wszystko na lekcji, nie trzeba było nic robić w domu. W piątek wystąpiłyśmy i dostałyśmy bardzo dobre opinie, kilka osób stwierdziło, że byłyśmy najlepsze. Zapamiętałyśmy cały scenariusz i dużo się ruszałyśmy, ale nie wszyscy tak dobrze sobie poradzili. Mnóstwo osób stało jak kołek i czytało z kartki bez emocji, na domiar złego stojąc tyłem do widowni. Nie wiem, co oni robili przez te trzy tygodnie lekcji przeznaczonych na próby. W każdym razie nam poszło świetnie i pewnie dostanę 100%.

Resztę lekcji opiszę w następnym poście, ponieważ teraz brakuje mi czasu. Wczoraj wieczorem poszłam wcześnie spać, więc teraz piszę posta rano, ale z perspektywy wczorajszej :)