Opóźniony start

Obudziłam się o 06:05, tak po prostu, bez budzika. Spojrzałam na telefon, patrzę, a tu wiadomość od Jenn, wysłana poprzedniej nocy: "Właśnie dostałam informację od szkoły, że jurto będzie późny start. Szkoła zaczyna się dwie godziny później niż zazwyczaj, czyli o 10:50". Lepszej niespodzianki rano mieć nie mogłam! Wczoraj cała szkoła liczyła na opóźniony start, ponieważ prognoza pogody zapowiadała przymrozek, -1 stopień Celsjusza, a kiedy w Teksasie jest przymrozek, następuje paraliż ruchu drogowego. Nie ma maszyn, które posypałyby drogę solą, nie ma opon zimowych, w końcu przez większość dni jest tu ciepło, gorąco, upalnie lub trupio (ostatniego doświadczyłam dopiero po przylocie do Teksasu). Aby nikomu nic się nie stało na drodze, szkoły i zakłady pracy decydują się na późny start. Nikt nie ma doświadczenia w drifcie po lodzie, a dużą część kierowców stanowią nastolatkowie.

Nagle znalazłam czas na wszystko: obejrzałam film - "Przed Świtem 2", porozmawiałam z koleżanką z Polski na Skype, pouczyłam się do GEDu. Dodatkowe dwie godziny zawsze się przydadzą. Nie zdążyłam tylko napisać bloga... ale zamierzałam!

W szkole każda lekcja trwała 35 minut. Rach ciach ciach, wybiła szesnasta, koniec zajęć, czas na tenisa! Czas leciał szybciej niż kiedykolwiek. Do momentu, kiedy musiałam wyjść na kort. Mimo założonej czapki i rękawiczek przez pierwsze pół godziny zamarzałam, było jakieś 5 stopni. Brrr! Ale kiedy pobiegałam, zrobiło się ciepło. Trening zakończył się pół godziny wcześniej z powodu ekstremalnie niesprzyjających warunków atmosferycznych. Przyjechał po mnie Jeff i zawiózł mnie na babysitting. Wcześniej dostałam wiadomość last-minute z prośbą o zajęcie się dziećmi, ponieważ druga opiekunka, która przychodzi we wtorki, rozchorowała się. Wróciłam do domu o siódmej, poczytałam książkę "Biznes XXI wieku" Roberta Kiyosaki, po czym poszłam spać. Doba powinna mieć co najmniej cztery godziny więcej!