Poniedziałkowa nuda w szkole

W poniedziałek w szkole nie robiliśmy absolutnie nic. O 11:50 skierowano nas na boisko futbolowe, gdzie mogliśmy zjeść lunch. O 12:30 rozeszliśmy się w cztery miejsca, ja oraz większość moich koleżanek zostałyśmy przydzielone do grupy podążającej do teatru. Tam odbyło się spotkanie z trenerem koszykówki, który miał traumatyczne dzieciństwo. Opowiedział nam swoją historię oraz mówił o narkotykach, papierosach i alkoholu. Wystąpienie zaczął od żartów i myślałam, że zatrudnili kabareciarza, aby zrobić coś z nami w wolnym czasie, ale w pewnym momencie zaczął mówić śmiertelnie poważnie. Większości osób przypadł do gustu, moja koleżanka z tenisa była nim zachwycona, ale dla mnie część jego wystąpienia była nudna do potęgi entej. Jednak jeden moment bardzo mi się podobał - czterech chłopaków usiadło na czterech wiaderkach stojących w kwadracie, każdy skierowany w inną stronę świata. Następnie położyli się na sobie, każdy na kolanach osoby za nim. Prowadzący wyjął wiaderka spod ich piramidy i kazał chłopakom wstać bez przewrócenia się. Mogli to zrobić tylko poprzez podanie sobie rąk. Miało to nas nauczyć, że czasami sami nie możemy się podnieść z kłopotów. Oto zdjęcie przygotowań do zabawy:

Potem grupy zamieniły się miejscami, więc zostałyśmy wysłane do sali gimnastycznej. Tam zeskanowano nasze ID, sprawdzając w ten sposób obecność. Oczywiście znalazła się grupa inteligentnych, którzy akurat tego dnia nie wzięli ze sobą ID oraz grupa inteligentnych inaczej, którzy pocięli/pomalowali/zjedli/zrobili coś jeszcze głupszego ze swoimi odznakami. Usiadłyśmy na widowni i... tyle. Dyrekcja najzwyczajniej w świecie postanowiła zamknąć nas w sali gimnastycznej z braku alternatywy. Całe szczęście, że miałyśmy swoje towarzystwo, inaczej umarłabym z nudów, jednak wszystkie z nas bolały tyłki od najbardziej niewygodnych siedzeń w historii.

Z ulgą opuściłyśmy salę gimnastyczną około trzeciej. Komunikat poinformował nas, że mamy się udać do pierwszej z naszych klas, w moim przypadku jest to historia. Spędziliśmy tam całe trzy minuty! Potem wygonili nas do drugiej klasy, nauczyciel algebry podjął próbę nauczenia nas czegoś, ale zwątpił po pięciu minutach. Po kolejnym dzwonku przeszliśmy do trzeciej klasy, nauczycielka psychologii zdołała wykorzystać ten czas na lekcję. Szybko nadeszła czwarta, czas na powrót do domu!

Ale nie dla mnie. W poniedziałki mam popołudniowe treningi tenisa. Podczas gry szkoda mi się zrobiło, że to jeden z moich ostatnich treningów. Został nam jeszcze tydzień albo dwa, potem turniej dystryktowy i koniec sezonu. Z drugiej strony cieszy mnie fakt, że nie będę musiała wstawać o nieludzko wczesnej godzinie (6:15 - ktoś jest tu rozpuszczony) na poranne treningi. Za to będę musiała uprawiać jakiś inny sport, inaczej zacznę tyć w zastraszającym tempie. Na pewno będę zostawać na tańce po szkole, chcemy z Larą zatańczyć w duecie, a 1. maja otwierają basen osiedlowy, będę tam gościć prawie codziennie.