Przygotowania do promu

W najbliższą sobotę odbędzie się prom, czyli bal maturalny, odpowiednik polskiej studniówki. Dla amerykańskich nastolatków jest to jedno z najważniejszych wydarzeń w życiu, powiedziałabym, że drugie w kolejności, gdyż pierwsze jest wesele. W tym roku prom organizowany jest w sali balowej uniwersytetu w San Marcos, tematem przewodnim jest "Alicja w krainie czarów". Ktoś z moich znajomych, kto ma znajomego, który bierze udział w organizacji całego wydarzenia, powiedział mi, że w tym roku przeznaczone jest na nie 25.000$. Wybałuszyłam oczy, kiedy to usłyszałam. Bilet kosztuje 50$, jest to nic w porównaniu z kasą, która idzie na sukienki, garnitury, paznokcie, włosy, limuzyny, wyjścia do restauracji, sesje zdjęciowe i inne pierdoły. Moja koleżanka z teatru wydała na sukienkę 700$. Rozmiar balu oddają same te liczby.

Moje międzynarodowe koleżanki należą w 100% do lewej strony Kwadrantu Przepływu Pieniędzy, więc chcą się poczuć jak księżniczki i kupują pasywa jedno za drugim. Już kilka tygodni temu zakupiły sukienki, aktualnie część ustala, gdzie zrobią paznokcie i włosy. Mirabelle i ja jako jedynie postanowiłyśmy ubrać się w to, co już mamy. Osobiście uważam, że sukienki na prom są obrzydliwe, z nielicznymi wyjątkami. Koleżanka Sophie ma dość ładną niebieską sukienkę i może mi ją pożyczy, a jeśli mi się nie spodoba, to pójdę w tym co mam. Nie chcę kupować nic nowego, taką sukienkę ubiorę raz w życiu. W Polsce się takich nie nosi, w USA również tylko na prom. Fryzurę zrobię sama, ponieważ kocham eksperymentować z moimi włosami i nie ufam fryzjerom.

Na prom jedziemy limuzyną, nie obędzie się bez zdjęć i filmiku na YouTube. Podziękujcie moim koleżankom, bo to one przekonały mnie do jazdy, a raczej kazały mi jechać. Po drodze zatrzymamy się w parku na zdjęcia, a następnie udamy się do restauracji. Jeszcze nie wiemy do której, zapytam dziś po szkole Jenn, co poleca, ponieważ to ona jest znawczynią dobrych knajp. Potem bal, a po balu piżama party u Cindy. Zapowiada się ciekawie!

Ten post jest wyjątkowy. Nie mam w zwyczaju pisać o planach, ponieważ mają one tendencję do zmieniania się w krótkim czasie. Jednak jesteśmy na angielskim w klasie z komputerami i pracujemy nad projektem, który skończyłam tydzień temu, więc aby nie marnować czasu postanowiłam skleić notkę. Udało mi się dokopać do polskiej klawiatury i zarazem uwolnić was i siebie samą od językowych tortur! Uprzedzam, że znając życie w notce o promie okaże się, że nasz plan wygląda inaczej niż powyżej opisano :) Oby lepiej!