Klub szachowy

Dziś po szkole odbyło się pierwsze spotkanie klubu szachowego. Od tygodnia w codziennych ogłoszeniach wygłaszanych przez dyrektora szkoły podczas drugiej lekcji wspomniane było o założeniu tego klubu. Oczywiście nie mogłam nie pójść, kocham grać w szachy! W ostatnich latach grałam bardzo rzadko, więc uznałam to za sprzyjającą okoliczność do powrócenia do gry mojego dzieciństwa, kiedy to grałam z przyjaciółką w szachy na świetlicy każdego dnia. Zgadnijcie, ile osób przyszło. Tam-tara-dam... Cztery! Do szkoły chodzi 2500 uczniów, a przyszło jedynie czworo, wyobrażacie to sobie?! Spodziewałam się tłumu, no ale nie ważne, w sumie niewielka liczba członków ma mnóstwo zalet. Zostałam mianowana wiceprezesem klubu, nauczyciel powiedział, że na razie mamy tylko prezesa, więc się zgłosiłam na stanowisko jego zastępcy. Ktoś inny został sekretarzem, kolejny ktoś jeszcze kimś innym, już nie pamiętam kim. Pewnie myślicie sobie, co za profesjonalna i odpowiedzialna posada, itp. itd. No więc pozwólcie, że coś wam wyjaśnię. Tak naprawdę nic nie robię. Nauczyciel powiedział, że możemy sobie wybrać dowolne posady, żeby wpisać je do aplikacji na uniwersytet :D W rzeczywistości mamy jedynie grać w szachy i dobrze się bawić. To mi odpowiada :)

Po powrocie ze szkoły zjadłam obiad z hostami, zawsze jemy razem, co mi się podoba, bo możemy porozmawiać i spędzić razem czas. Potem host mama zabrała się za farbowanie koszulki, ponieważ jutro w jej szkole jest dzień z lat osiemdziesiątych, a w sklepie z ubraniami nie mogła znaleźć nic odpowiedniego, więc zdecydowała się zafarbować biały T-shirt samodzielnie. Przyłączyłam się do twórczej pracy; wyjęłam moje Play-Doh, które kiedyś było mózgiem na psychologii i zrobiłam coś, co będzie mi potrzebne na Halloween. Zgadujcie, za kogo się przebiorę, o wszystkim opowiem w weekend :)

coż to takiego... hmmm...

dziś na drzwiach toalety w szkole

osiedlowe skrzynki na listy