Kino i piżama party

Wczoraj wieczorem spotkałyśmy się z koleżankami w kinie o 18:00. Nie wiedziałyśmy jeszcze, co będziemy oglądać, zdecydowałyśmy dopiero na miejscu. Głównym celem było spędzenie razem czasu i walka z amerykańskim brakiem socjalizacji. Po krótkim namyśle kupiłyśmy bilety na Annie na 19:00, po czym udałyśmy się do restauracji, aby coś zjeść.

Susi, Cindy i ja zamówiłyśmy takie same sałatki, Sophie wybrała quesadillas, czyli dwie tortille z toną sera pomiędzy nimi. Czekałyśmy na jedzenie masakrycznie długo, podali nam je o 18:57. Miłego seansu za trzy minuty. Sałatka była porażką, stos sałaty, na której dostrzegłam śladowe ilości orzechów, odłamek sera i awokado, kawałeczek bekonu i trzy małe kostki pomidora na krzyż. Zjadłyśmy jak najszybciej, zapłaciłyśmy i pobiegłyśmy na film, licząc na długie reklamy.

Do sali kinowej weszłyśmy kwadrans po rozpoczęciu filmu. Dokładnie w tej sekundzie zaczął się seans! Spodziewałam się dłuższych reklam, wspominając półgodzinne męki w Mulitikinie, a tu taka niespodzianka! Wejście do sali znajdowało się w połowie jej wysokości, więc można było iść w dół albo w górę, za to na środku był pas oddzielający dwie części widowni. Pewnie widzieliście to kiedyś na filmach. Nie było wyznaczonych siedzeń, każdy siadał, gdzie mu się podobało, więc jedne miejsce, gdzie mogłyśmy usiąść obok siebie, znalazło się w trzecim rzędzie. Oglądając film czułam się, jakby ktoś spłaszczył ekran, ponieważ byłyśmy tak nisko. Ale szybko się przyzwyczaiłam, więc nie było tak źle. Film bardzo mi się podobał, chętnie obejrzę go kiedyś jeszcze nie raz.

Jeśli chodzi o kino, to mam dla was jeszcze kilka ciekawostek. Podobnie jak w Heliosie, tu też mają tanie wtorki - film za 5$. Po drugie, siedzenia się huśtają, można się odchylić w tył o kilka cm. Po trzecie, miejsce na picie ma wielką dziurę w dnie, więc pasują tam napoje kupione jedynie na miejscu. Po czwarte, ekran jest "wygięty", jest jakby łukiem. Po piąte, mają tylko normalny słony popcorn, nie ma karmelowego (w sumie to dobrze, bo go nie zjem). Po szóste, kiedy wychodzi się z sali kinowej, popcorn, picie i śmieci zostawia się na podłodze, nikt nie stoi z koszem przy wyjściu.

Po filmie kupiłyśmy sobie lody, były przepyszne, po raz pierwszy jadłam gałkowe lody w USA. Wcześniej tylko takie z H-E-B, które są obrzydliwe. Kiedyś hości wyrzucili lody waniliowe, bo nikt ich nie jadł. Zostawili je na blacie, aż się roztopiły w wielkim opakowaniu. Z ciekawości otworzyłam to opakowanie, kiedy lody były już ciepłe. Ujrzałam obrzydliwą pieniącą się breję, klejącą się i wyglądającą jak stara farba do ścian. Fuj! Od tamtej pory nie tykam lodów w domu.

Mama Cindy zabrała nas do nich do domu. Było super, poszłyśmy spać o czwartej rano. Nakręciłyśmy dla was filmik, w którym rozmawiamy o wadach i zaletach życia w USA. Wyszło nam to bardziej jak debata polityczna, bo w ogóle nie patrzymy w kamerę i rozmawiamy między sobą, ale myślę, że i tak wam się spodoba. Mam w planach podłożenie napisów, ale nie wiem, co z tego wyjdzie, więc być może wstawię po prostu po angielsku.