Wakacje nad morzem

Witajcie :)

Długo mnie tu nie było, ale jestem już z powrotem! Najpierw zrobiłam sobie tydzień bez komputera, więc nic nie pisałam, a później wyjechałam na niespodziewane wakacje nad morze. Spędziłam cudowny tydzień w Jastarni, pełen leniuchowania i czytania książek. Ale zacznijmy od początku.

Moja mama od miesiąca gadała o tym, żeby pojechać nad morze. Jednego dnia zapewniała mnie, że na bank pojedziemy, a nazajutrz twierdziła, że w tym roku sobie odpuścimy, bo wyjeżdżam do USA. I tak dzień w dzień. Gdy już byłam przekonana, że nici z wyjazdu, przeżyłam największą niespodziankę ostatnich miesięcy. Właśnie jechałam z tatą i z Mają samochodem, wracaliśmy z Polańczyka z Festiwalu Piosenki Żeglarskiej, na który jeździmy co roku. Dzwoni telefon, tato daje mi słuchawkę, a tu mama mówi, że jej kuzynka, która właśnie była nad morzem w Jastarni, powiedziała, że obok nich jest wolny pokój. Pyta, czy jedziemy. Odpowiadam, że jak najbardziej! Chwilę później dowiaduję się, że pociąg odjeżdża następnego ranka, więc zostało mi jakieś 9 godzin do wyjazdu, a trzeba się jeszcze spakować i wyspać. Cieszę się jeszcze bardziej, uwielbiam takie wyjazdy last minute!

Po czternastogodzinnej podróży pociągiem dotarłyśmy z Mają i z mamą do Jastarni - od trzech lat jeździmy w to samo miejsce. Mimo późnej godziny poszłyśmy jeszcze na plażę. Przez pięć kolejnych dni robiłyśmy to samo: wstawałyśmy po dziewiątej, szłyśmy do sklepu, robiłyśmy śniadanie (twarożek, pomidory z cebulą, kromka z masłem - to już tradycyjne śniadanie w mojej rodzinie), o jedenastej byłyśmy na plaży. Wzięłam ze sobą pół walizki książek, codziennie brałam na plażę inną i czytałam. W morzu pływałam tylko trzy dni z pięciu, bo w pozostałe woda była lodowata i aż kości bolały, gdy się do niej weszło.

tak spędziłam większość czasu na plaży

Czy to na pewno wystarczy na 7 dni?!
(nie przeczytałam tych 3 cienkich na środku i Domu Hadesa)

Około 17:30 schodziłyśmy z plaży, wracałyśmy do domu, żeby się umyć i przebrać i szłyśmy na obiad. Codziennie taki sam: ryba z surówką. W Jastarni jest taka fantastyczna, z braku lepszego słowa powiedzmy restauracja, gdzie serwują tylko 4 ryby, 2 surówki (z marchewki i z kapusty), frytki lub ziemniaki i herbatę. Zawsze biorę tam dorsza, mają najlepsze ryby na świecie! Cały rok marzę o tym, żeby pojechać do Jastarni na tą rybę!

moja ta środkowa :)

hahaha cudne!

Potem chodziłyśmy po całej Jastarni, raz byłyśmy na molo, raz w porcie, zwiedziłyśmy wszystkie bazarki i sklepiki. Odwiedziłyśmy najlepsze cukiernie, raz byłyśmy wieczorem w restauracji, bo zgłodniałyśmy, i zamówiłam sobie naleśnika po meksykańsku, którego koniecznie muszę odgapić, bo był genialny! Muszę też znaleźć przepis na frappe miętowo-czekoladowe, które piłam w jednej z cukierni. Niebo w gębie, mówię wam! Jak się nauczę takie robić, to dam wam przepis!

Najlepsze frappe świata na spółkę, mój tort bezowy, pascha mamy i tiramisu Mai.
 A pozostałe rzeczy z tyłu zamówili znajomi.

tak wygląda ta cukiernia

Zaliczyłam wszystkie typowo nadmorskie atrakcje: zachód słońca, spacer brzegiem morza (do Juraty, w chłodniejszy dzień), zbieranie muszelek, lód świderek, nasza ulubiona ryba i ulubiona cukiernia, także wyjazd uważam za w pełni udany. Pogoda także była świetna, tylko jeden dzień był chłodniejszy, ale ani razu nie padało. Minusem były dwa dni tłuczenia się polską koleją przez cały kraj, ale i to ma swój urok. Już mamy zarezerwowany pokój na przyszły rok, tak więc mogę być pewna, że zjem jeszcze moją ulubioną rybę nie raz xD

Bubble tea kokosowo-truskawkowe. Mniam!

zachód słońca

kocham to zdjęcie <3

takie słońce, że aż w okularach trzeba czytać!

balet musi być :)

W oczekiwaniu na naleśnika po meksykańsku... warto było!

O matko, moje nieobciągnięte palce!!!

Przez te dwa tygodnie nieobecności wyciągnęłam blogowy wniosek: podczas wymiany w Ameryce będę pisać codziennie. W przeciwnym razie zapomnę połowę rzeczy, o których chciałabym napisać, a z czasem porzucę bloga. Gdybym dzisiaj chciała dokładnie opisać co robiłam od czasu napisania poprzedniego posta, to skleiłabym zaledwie parę nudnych akapitów, o ile w ogóle by mi się chciało. Tak więc postanowione: W USA PISZĘ CODZIENNIE!