Balet

Wczoraj wróciłam do domu prawie o dziesiątej, więc nie miałam czasu napisać bloga. W tym poście opiszę wczorajszy dzień, relacja z dzisiaj będzie w następnej notce.

W szkole nie miałam żadnego testu, co jest rzadkością, bo praktycznie codziennie sprawdzają tu naszą wiedzę, na szczęście w mniej brutalne sposoby niż w Polsce. Quizy są bardzo łatwe (z wyjątkami), do połowy z nich nie trzeba się w ogóle uczyć, wystarczy słuchać na lekcji. Co więcej: jeśli się nie słucha na lekcji, to nie da się nauczyć tych informacji w domu, bo ich po prostu nie ma ani w książce, ani nigdzie. Nauczyciele tutaj nie pytają, a jak opowiadam ludziom, że w Polsce jest coś takiego jak odpowiedź na środku klasy (który wcale nie jest środkiem, ale mniejsza z tym), to wybałuszają oczy i stwierdzają, że nie przeprowadzą się do Polski xD Na lekcjach nauczyciele zadają pytania tylko do wszystkich osób na raz, a kto chce coś powiedzieć, ten podnosi rękę. Wyjątkiem jest matematyka, gdzie nauczyciel pyta każdego po kolei o kolejne zadanie/przykład, ale w sumie to dobrze, bo jak się czegoś nie rozumie, to od razu wytłumaczy nam wszystko, aż zrozumiemy. W ogóle tutaj ludzie nie boją się mówić, że nie rozumieją, a nauczyciele są chętni wszystko wyjaśniać i bardzo się cieszą, kiedy zadajemy pytania. Np. moja nauczycielka psychologii podziękowała mi za pytanie, czego powinnam się nauczyć na sprawdzian :)

Po szkole odrobiłam zadanie, a o 6:30 pojechałam z Kaeleigh na tańce. Tym razem była to technika, czyli trochę baletu, trochę jazzu, trening trwał dwie godziny. Zatrudnili nową nauczycielkę, która pokazywała wszystko tak szybko, że tylko doświadczona baletnica byłaby w stanie zrozumieć, co powinna zrobić. Wszystkie stałyśmy przy drążku do baletu, a ona pokazywała nam jakąś kombinację, używając terminologii baletowej (którą częściowo znam, ufff...), do tego robiła to w przyspieszonym tempie i tylko raz. Tak więc w ciągu dziesięciu sekund miałam zrozumieć i zapamiętać, co mam zrobić. Niewykonalne. Nie będę chodzić więcej na te zajęcia, bo to nie ma sensu. Próbowałam za nią nadążać i całkiem nieźle mi szło, ale przecież nie o to chodzi. Chodzi o to, żeby wypracować pewne ruchy i wykonywać ćwiczenia świadomie, a nie starać się postawić nogę w taki sposób, jak osoba przede mną, która także nie ma pojęcia, co robi. Stwierdziłyśmy z Kaeleigh, że za tydzień pójdziemy na  jumps and leaps, może tam będzie lepiej :) W ogóle muszę się zastanowić nad tymi tańcami, bo sam dojazd w jedną stronę trwa pół godziny, tańce od półtorej do dwóch godzin, a potem trzeba jeszcze odrobić lekcje i nauczyć się na sprawdziany. Do tego kluby w szkole mają spotkania po lekcjach, może zamiast tańców zapiszę się do jakiegoś klubu. Muszę przejrzeć ich listę na stronie szkoły, może znajdę coś dla siebie, bo wybór jest podobno ogromy.